در تاریخ مدرن، بحث استفاده از حواله‌های اعتباری به اوایل قرن نوزدهم بازمی‌گردد. در دهه ۱۸۰۰ میلادی، بازرگانان غربی از سکه و لوح های اعتباری برای تخصیص اعتبار به کشاورزان و دامداران محلی استفاده می‌کردند. این لوح ها این امکان را می‌داد که تا زمان برداشت محصول، خریدهایشان را بدون پرداخت وجه نقد انجام بدهند.
تولد کارت‌های اعتباری به معنای امروزی ، در یک رستوران اتفاق افتاد. در سال ۱۹۵۰ ، فرانک مک نامارا (Frank McNamara) ، که بعدها موسس شرکت (Diners Club) شد، به یک قرار ملاقات کاری در یک رستوران مجلل در نیویورک می رود. بعد از صرف شام، وقتی پیشخدمت صورت‌حساب را سر میز می‌آورد، فرانک متوجه می‌شود که کیف پولش را با خودش نیاورده و از جایی که انسان پراعتباری بود ، مشکل به سادگی حل شد؛ اما همین باعث ایجاد جرقه ای در ذهن مک نامار شد..
اینگونه بود که ایده ی تولید یک کارت مقوایی کوچک به نام «Diners Club Card» ، شکل گرفت. این کارت، با هدف پرداخت صورت‌حساب رستوران‌ها طراحی شده بود و مشتری باید مبالغ را در پایان ماه، با دینرز کلاب تسویه می‌کرد. تنها در عرض یک سال، تعداد دارندگان این کارت، به بیش از بیست هزار نفر رسید .
بعد از این تحولات از سال ۱۹۵۸ شرکت ها و بانک‌های بزرگ به رونمایی انواع کارت های اعتباری پرداختند.
فراگیر شدن کارت اعتباری در ایران هم اواخر دهه ۸۰ صورت گرفت.
اما اعداد و نوشته های روی کارت به چه معناست؟
می‌دانیم که هر کارت بانکی از ۱۶ رقم تشکیل شده که شش رقم اول نشانگر نام بانک است. برای مثال کارت های بانک صادرات با ۶۰۳۷۶۹ شروع می‌شود. دو رقم بعدی نوع کارت رو مشخص می‌کند یعنی بن کارت، کارت هدیه، کارت اعتباری و غیره. از رقم ۹ تا ۱۵ هم معرف شماره سریال کارت است که برای هر شخص منحصر به فرد است. به رقم آخر هم رقم کنترلی گفته می‌شود. این رقم صرفا برای اطمینان از درست وارد کردن ۱۵ رقم قبلی به کار می‌رود.
یک عدد سه یا چهار رقمی دیگر هم بنام CVV2 یا کد اعتبارسنجی روی کارت‌ها دیده می‌شود که کاربردش برای بالا بردن امنیت تراکنش‌های آنلاین است.